Zaman boz bulanık sulara evrilir.
Sararan her yaprağın kopuşu dalından
Yeni bir buluşmanın heyecanıdır şimdi…
Toprağın anaç koynunda emlik kuzuların mutluluğu bu…
Yeni filizler fışkıracak çocuksu dallarından.
Sıcak gülüşlere evrildi eski ayrılıklar, onlar birer gömü şimdi;
Şimdi sevişmek zamanı, uzat ellerini…
Bu metropol kalabalığında,
Bu sarhoş bulvarlarda;
Yitirdiklerimizin kavgaları depreşir.
Sokakların en izbe vakitleri
Canhıraş çığlıklar büyütür içimizde…
Özlüyoruz,
Özlüyoruz kanaya kanaya…
Özlemlerimiz göğsümüzü yırtan delikanlı sulardadır…
Arka bahçelerimiz var içinde kızıl karanfiller.
Moraran hüzünlerle bazan ürkek,
Çoğu cesur çocuklardır onlar.
Biliriz ki büyük sevdalarla kavruk yürekleri
Tarihin akışını güneşle taçlandıran
Onur abideleridir onlar…
Dinmeyen bir hıncın yağmurlarıyla yanıyoruz.
Bilincimize ekilen yeni tohumlarla serpildik.
Özlüyoruz,
Özüyoruz kanaya kanaya özlemlerimiz
Coşkuyla göğsümüzü yırtan delikanlı sulardadır…
Cafer Demirtaş, Kasım 2010, Mersin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder