Gül solar gözlerimden

 

Kokuşmuşluğun külüyle ısıtma kalbini kalbim,
Alazın sırtına vurma hançerleri.
Gün gelir hasmın olur bu güzel iklimler,
Dal incinir gül solar gözlerimden…

Süt kokan göğsüne daya masumluğumu,
Yoksa düşlerin kan kokar üzülürsün.
Bir Zerdüşt’ün ışıklarını karartma sakın,
Zümrüt zümrüt akmaktan utanır sonra…

Bilmem hangi şarabın tadına sattın bedesteni,
Dilince kent soyluluğa soyunmuşsun.
Ben bir münzeviyim,
Değirmenlerde bir şövalyeyim biraz…

Taze süt kokan çocukluğum depreşir,
Pos bıyıklı bir babanın gölgesinden.
Yorgun bir bedevinin susuzluğunda dudaklarımın
Alargasında yelkenlerini yakan bir gemi biraz…

Tüm özlük haklarını yitirdi kimliğim,
Kayıp adreslere uçurdum kuşlarımı.
Sen alazın sırtına vurma hançerleri
Dal incinir gül solar gözlerimden…
Cafer Demirtaş