Geçtiğimiz avlularda solgun resimler kaldı
Ne çok yaralardan ne çok acılar kaldı…
Kuşların çoğu kanatsız artık.
Dikenleri güllerden fazla seviyorlar şimdi…
Güller namluların ayaz gölgesinde öylece
Birer tutam köpük şimdi.
Birazdan yok olacaklar…
Ak sakallı umutlar buluttan gövdeleriyle
Bereket yağdıracağını haykırıyorlar…
Sesleri ihanetten parçalanıyor ve kayboluyorlar sonra.
Sonra kapkara takkeleriyle
Plastik çiçeklere ruhsuz harflerle su taşıyorlar…
Kurşun eritiyorlar gözlerimizde
Ve artık gözlerimiz göz göz kanıyorlar.
Açlar ve yoksullar yağmur sanıyor
Bu ıslak acıları ve bu ıslak acıların dili olan
Yakarışları tanrının sesi sanıyorlar…
Ve şükrediyorlar ellerinde kalan
Son ölgün nefesleriyle….
Suların koynuda yamalı bir şaşkınlık gibi bekliyorum
Hüzün bir yerlerimden tırtıklıyor.
Nereye gitsem düşünüyorum.
Düşünüyorum ve düşlerimden sen çıkıyorsun
Ve sen kahramanım oluyorsun…
Çiçekler büyümüyor artık.
Ve çiçekleri vuruyorlar hasret büyüten yüreklerinden.
Her şey güdük birer tomurcuk olup
Çürüyor rahminde umudun….
CAFER DEMİRTAŞ…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder