KASIKLARINA İNEN BİR SANCIYDI YAŞAMAK

 

Göğsünü yırtan bir bayram sevinci
Gibi büyüyordum anamın gözlerinde.
Fokur fokur kaynayan bir kazandı
Bir vuslat telaşı bakışlarının her defası.

Kesintisiz bir sevişme hazzı ürer engebelerinde,
Ilık seher esmeleri konuşlandırır adımın her hecesi.
Meme uçlarında hüzünlerimin her damlası asit yakıcılığında
Ve eksilen her ömrünü ömrümüze teyellerdi kendince.

Tenha kalabalıklar konuk olurdu, psişik her vaktine
Lâkin kimse anlamazdı alaylı kaleminin dilinden.
Bir Anadolu bereketi sarardı tüm mevsimlerini,
Bir uzun yolculuk olurdu çekip gitmeleri…
Anamdı…Kasıklarına inen sancıydı yaşamak.
Anamdı…Kederli türkülerin her nakaratında bir ahhh
Masum bir çocuk olurdu her yalnızlığında
Babamlı bir dünyaya sığmazdı aşkları,
Her dem hüzne bulanmış bir yaşamın öyküsüydü onsuzluk…

Yorgun her trenin son vagonuydu yüreği,
Sevebildiği kadar sevmeliydi insanı,
Kalmasındı gözlerine inen kataraktın puslu yolları
Ve katetmeli vakur abidesi karlı dağ başlarını…

Anamdı…Emeği ziyan edilmiş bir pamuk tarlasında
Beyaz bir gelinlikti feodal rüzgarlara savruk.
Ak badanalı kerpiç damlarda bir ülke
Köpük köpük berrak bir ırmaktı…
Ve sevda sevda Anadolumdu o…Anadolumdu…

Not: Umutları, düşleri yaşamları emekleri talan edilmiş tüm annelerin ellerinden öpüyorum…

Cafer Demirtaş