Çığlık

 

Susuşlarımı biriktiriyorum hergün büyüyor gözlerimdeki yangın
Her gün yaralı kuş sesleri kalabalıklara rengini veriyor.
Üşütken bir bulut kaldırsa da başını
Serinliğini rüzgarın diline dolasa bekliyorum.
Zulamdaki çığlığın anlamı bilinse de çalınsa kapım…

Hesapsız hiç bir kıpırtı yoktur biliyorum
Hüznün de hüzün olma nedeni vardır elbet.
Ve her şey iyi şeyler bulmuştur içindeki kanamadan
Bir yaprak da kalsa dal gene daldır bir başına, mağrur ve zengin…

Uzak bir demirdağı yüzümde beter bir kimsesizlik
Yüzümde ölümün kefensiz rengi
Kör ve sağır bir yoksulluk alabildiğine
Yüzümde sfenksin en karmaşık bilmeceleri….

Mitik ve yitik bir hikayenin yaralı ankasıyım
Küllerim dağ dağ
Yangısı dilin sokaklarına sığmaz ölçüde
Bir mağmanın korkunç ve mükemmel deviniminde dünya
Yeni türden ve yeniden yaratılmak tabiatında..

Zaman ve yorgunluğum aynı rahmin çocuklarıydık
Aynı kara balçıkla sıvandı yüzümüz ve ışığımız
Cinlerim ölü yıldızlar gibi şavkımayı unuttu
Giderek eksilen bir nehrin debisiyim
ve dudaklarımın çatlağında biten solgun bir çığlıktır hayat….