beklediklerimiz kayalardan kopan toz olup okyanusa karıştılar
geniş okyanusta ne biz bir damlayız nede beklediklerimiz kum tanesi
biz bekledikçe hayatımız okyanusa akıp karışıyor
beklediklerimiz toz olup okyanusun dibine çöküyor
ama yine de yaşıyoruz
bırakarak arkamızda bizi bekleyenleri
bırakıyoruz beklediklerimizi önümüzde...
Hala seviyorum günbatımını, o yolu, o parkı..
Hani belki olur da dönersin diye..
Aynı kalırsam belki dönersin diye..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder